|
Irena Ungar z domu Kolankiewicz. Ur. 17 września 1916 na Kresach, w miejscowości Jałówka, pow. Wołkowysk, woj. białostockie (obecnie Białoruś), zmarła 16 września 2002 roku w Mount Sinai Hospital w Toronto. W latach 1937-1938 studiowała dziennikarstwo na Uniwersytecie Warszawskim. Pracownik Agencji Telegraficznej Express w Warszawie. We wrześniu 1939 r. wraz z Ministerstwem Spraw Zagranicznych ewakuowana do Rumunii, gdzie pracuje w Ambasadzie Polskiej w Dziale Informacji i w Polskim Komitecie do spraw Uchodźców. W 1940 r. opuszcza Rumunię i przedostaje się do Francji. W ramach polskiego i francuskiego Czerwonego Krzyża kontynuuje tam działalnść na rzecz uchodźców. W Kanadzie od 1941 r. W latach 1942-1943 pracuje w Canadian Wooden Aircraft Company w Toronto. W 1944 wychodzi za mąż za oficera RAF-u, dowódcę eskadry, Wacława J. Ungara. W latach 1945-1946 kieruje funduszem United Polish Relief Fund w Toronto, który zbiera środki na rzecz „ruchomych szpitali” w wyniszczonej wojną Polsce. Jako pracownik Regional National Employment Services w Toronto pomaga polskim weteranom i displaced persons z różnych grup etnicznych w znalezieniu pracy na farmach. W latach 1965-1966 pracuje w Ambasadzie Kanadyjskiej w Wiedniu. Następnie (1967-1973) jest doradcą do spraw osiedlenia w Ministerstwie Zatrudnienia i Imigracji. W 1973 roku otrzymuje tytuł sędziego pokoju i do 1983 r. pracuje w Court of Canadian Citizenship w Toronto. Od wczesnych lat pięćdzisiątych działa aktywnie jako wolontariuszka w wielu organizacjach kanadyjskich ( m.in. Cancer Society, Community Folk Arts Council, w organizacjach pomocy dzieciom i samotnym matkom. Ponad trzydzieści lat działała w wielu organizacjach polskich. W 1972 roku otrzymała najwyższe odznaczenie cywilne Kanady Order of Canada. |
